诗词拼音内容
mei

弘扬国学·传承文化 | 传承国学经典 弘扬传统文化

首页 > 诗文 > 次韵启南淫雨 > 拼音版 74110

《次韵启南淫雨》拼音版

吴宽明代

yùnnányín--kuān

yánghuànshōuyínzhòu

dàoqīngguàipénfānbìngcòu

jiūpínjiànshézāogòu

yuèdàoxíngléitíngbànkōngdòu

yàotài

xiàtángqiānshangchūsuōjǐngdòu

xiāngwàngyángbìngzuòniǎo宿

biànguòniúshíkànguàshùwèi

jiāngsuìzàiyǒushèwéi

mínyáoshìhòushénchéngmóu

yōuchújīngshìwánzhūbáiliū

jiāngshèngqiánggāojiù

zhàofángchénshūyuánlòu

yīnzhīmǐntiánxiániànlíngyòu

suōshuǐgēngzhìzēngxiūhuǒnòu

máoràozháishēngtiánzhìjiāmào

zàochénhuòqiángnǎishīliū

tāngtāngxiándàngdàngshúnéngjiù

cāngchéngqiānjuénánzhìgòu

kōngwéntiánjùnxiàodùnláng

èděngguànyíngyǐnjiǔduōyòu

bèiyǒuyóutàishén

wǎnghàiwèixiāojīnsuìshìréngzhòu

gǎoxiàngkǒushǒuliǎngméizhòu

shénpiánzhīméngzhuāngniànhūnmào

zhìfèituīxúnshuǐjīngyōng

chūménsuíjǐngchǐshōu

huāshǒugāoshízhàng齿chǐcháoshù

cāngyǒuwénzhīxiàgǎnchénzòu

cháotíngquēménxíngjǐnsānjiù

tīngzhèngyànhéngshíniánshìbiāndòu

shuízhàohuáizāizhìchuān广guǎngkòu

rénfèichúxíngzhě耀yàojiǎzhòu

chìzikùncāngshēngtuōxiù

jiàshìshàngténgqiánshéntuózhōngzǒu

xiětiēyánkōngshīshěnyāoshòu

kuàngzàilíngjuélèirénduōjiù

fǒusāiqiúshūtōngjièdiān

xìngyǒumiǎnrénxiù

lǐnzàijīnwèiréngjiù

shǒucóngchúráoxúnxiànggāohuāngjiǔ

hòushùníngyōngsuìquán

pāngtuómiǎnyuèmàiyīngchūnhòu

yīnxiūjuétiānhuòduōyòu

jiànkěnqiānliánzhìwànjiā

zhǎoshàngshǔtiānyīn

dùnyuánfēngjiānluòzhēnguānhòu

yǒngxìngwàngjiànniǔ

wǎnkāngniánhuíbāngfēilòu

吴宽简介

明代·吴宽的简介

(1435—1504)明苏州府长洲人,字原博,号匏庵。为诸生时,即有声望,遍读《左传》、《史记》、《汉书》及唐宋大家之文。成化八年会试、廷试皆第一,授修撰。侍孝宗东宫,进讲闲雅详明。孝宗即位,迁左庶子,预修《宪宗实录》,进少詹事兼侍读学士。丁忧后,入东阁,专典诰敕。进礼部尚书。卒谥文定。宽行履高洁,不为激矫,而自守以正。其诗深厚郁,自成一家。兼工书法。有《匏庵集》。 ...

► 吴宽的诗(212篇)

诗词拼音内容