诗词拼音内容
mei

弘扬国学·传承文化 | 传承国学经典 弘扬传统文化

《自京赴奉先县咏怀五百字》拼音版

杜甫 杜甫唐代

jīngfèngxiānxiànyǒng怀huáibǎi--

língyǒulǎozhuǎnzhuō

shēnqiè

ránchénghuòluòbáishǒugānkuò

gàiguānshìzhìchánghuō

qióngniányōuyuántànchángnèi

xiàotóngxuéwēnghàoliè

fēijiānghǎizhìxiāosòngyuè

shēngféngyáoshùnjūnrěn便biànyǒngjué

dāngjīnlángmiàogòushàyúnquē

kuíhuòqīngtàiyángxìngduó

wéilóubèidànqiúxué

wèijīngzhéyǎnmíng

shēngchǐshìgàn

suìzhìjīnrěnwèichénāiméi

zhōngkuìcháoyóuwèinéngjié

chényǐnliáoqiǎnfàngchóujué

suìbǎicǎolíngfēnggāogāngliè

tiānyīnzhēngróngzizhōng

shuāngyándàiduànzhǐzhíjié

língchénguòshānzàidiéniè

chīyóusāihánkōnghuá

yáochílínxiāngjiá

jūnchénliúhuāndòngyīnjiū

jiēzhǎngyīngyànfēiduǎn

tóngtíngsuǒfēnběnhánchū

biānjiāliǎngòngchéngquē

shèngrénkuāngfěiēnshíbāngguóhuó

chénzhìjūn

duōshìyíngcháotíngrénzhězhàn

kuàngwénnèijīnpánjǐnzàiwèihuòshì

zhōngtángshénxiānyānsànzhì

nuǎndiāoshǔqiúbēiguǎnzhúqīng

quàntuógēngshuāngchéngxiāng

zhūménjiǔròuchòuyǒudòng

róngzhǐchǐchóuchàngnánzàishù

běiyuánjiùjīngwèiguānyòugǎizhé

qúnbīngcóng西xiàgāo

shìkōngdòngláikǒngchùtiānzhùzhé

liángxìngwèichèzhīchēngshēng

xíngxiāngpānyuánchuān广guǎngyuè

lǎoxiànshíkǒufēngxuě

shuínéngjiǔshùwǎnggòng

ménwénhàotáoyòuzi

níngshěāixiàngyàn

suǒkuìwèirénshízhìyāozhé

zhīqiūdēngpínyǒucāng

shēngchángmiǎnshuìmíngzhēng

yóusuānxīnpíngrénsāoxiè

shīyīnniànyuǎnshù

yōuduānzhōngnánhòngdòngduō

杜甫简介

唐代·杜甫的简介

杜甫 杜甫(712-770),字子美,自号少陵野老,世称“杜工部”、“杜少陵”等,汉族,河南府巩县(今河南省巩义市)人,唐代伟大的现实主义诗人,杜甫被世人尊为“诗圣”,其诗被称为“诗史”。杜甫与李白合称“李杜”,为了跟另外两位诗人李商隐与杜牧即“小李杜”区别开来,杜甫与李白又合称“大李杜”。他忧国忧民,人格高尚,他的约1400余首诗被保留了下来,诗艺精湛,在中国古典诗歌中备受推崇,影响深远。759-766年间曾居成都,后世有杜甫草堂纪念。 ...

► 杜甫的诗(1132篇)

诗词拼音内容