诗词拼音内容
mei

弘扬国学·传承文化 | 传承国学经典 弘扬传统文化

首页 > 诗文 > 庐州诗 > 拼音版 371786

《庐州诗》拼音版

张祁宋代

zhōushī--zhāng

píngchéngnánzhǎnghuáidàichéng西

zhuàngzāijīndòushìrénzhùféi

cáománlángqínyòudiān

liùfēizhùhuìzhòngbīngzhènbiānchuí

shàoxìngdīngsuìshūshēngwǎnróng

qióngjiézhòngpàncóngwèi

cānghuángbáirènjiāchí

zàizhízhūjūnzilínnánjiékuī

shàngshūxùnguóshìshēnzhī

zéibēizhuàngchōnghóushēngō

zhào使shǐjūnzhōngxuèjiàn

qiáozhāngshíjiānghéngshīzhěnjiē

zhìjīnyánzhījiē

dāngwèiqǐngshìshǐchuíqīngguī

dāngwèiduānxuèshíānhuái

nàihòuzhīrénmiǎorán

guāntántánshénmáo

yuānjīnghuánghuángsuǒ

suǒzhōuzháinèiguǐduōguài

yuèmíngtíngxià仿fǎngruòyǒukuī

qìngkàiwéndòngguānróng

shìmíndiāozhàiyuèyīnghuò

chúshuàisàngsān

zhānghóunèizibiànshēngchuāng

sāoténgchètuōtòngzhān

kuángmángtīngshìrénpíngzhǐhuī

lēiyàoyúnhuánzhuīxiǎo

tóngqǐngshìjīn

lěiluòchénxuéwénzhāngwēi

zhùchéngzhìsuìfèizhǐ

hóuzàiguānqǐnguǐláitái

jiànzhúfǎnchūwéi

yuēsānyǒupénbēi

zhāngjùnyànyànruòxíng

háijiāwèinuǎnxiōngwènchí

āndàojiābìngwāngléi

shíqiūshǔchìmàoguǒhàn

língyǒugànzàishénkuí

shīshuōzhìtōngcáizhǎngsuí

dōngláiyuèzhèngjiǎnjìngmínshén

chuánwéngàiguānjiēhào

jìnzhěhuīxuānlíngér

yínggōngjiùguǒwéi

xíngwénruòhàijiājīngchī

yǒuzhōngshǒujiǒnghuìxìngwèichí

hòuzhōuguónányīngzhōngwèi

tángkāiyuánshǐduōjiānwēi

guānzhéwèizhìxiān

rénzhāngjiāyòuxiàchēzhīduān

miàomàoyándiǎnmǎnkǎoqiānjīng

xiōnglièsānjīnyǒuguānghuī

jìngwèizhèngshénjiāmiǎn

shǒuhuànshūxìntuī

yǒuzhízhèngzhèngtàichǐhuāng

chūmǎngwèiluànyángchāng

qiánghúnzuòyínshārénxié

hòuliángzhǐzàizōngzhī

zuìhuòshàngnéng

suǒfénghòuzichǎn

sāiwēnzhǒngnüèchěnchuōkuí

huònéngwèibìngsuìdǎopēng

kuànglièshìpǐnzhìfēijiànbēi

lǐnlǐnyǒushēngwèishén

sháoshuǐlèigǎnwàngguī

piàndǐnggǎnwàngcuī

bāngjūnmínshèjiāngrènshuí

wǎngjiùláizhěyóuzhuī

tǎngbāoxiàohuòhuángzhǐ

jīngyíngshùyíngfēngjiǎnsuígōng

dānqīngluóxiàngshèxiānghuǒfèngsuìshí

shàngshūmíngwèizhòngzhèngqǐnhuòshī

xùnzàngyánzhōngguī

qīngxiánlièliǎnghòuxiānfēnděngshuāi

dāngshítóngnánshì

zhāngchénbàohánshìxiāngzhuīsuí

zhāngbìngérgènglínshí

zūnléichényǎnjiànpèiguāng

jiàngshìluòchéngjiàojuānzhōuzhì

qīngzòushàngzhùgàoshénzhī

ruòyuērénguǐāntóng

yānboxīnzháizàibàiyíngjiāngguī

bēijiāxiǎngxiāofēngxíngchàchí

qióngmíndàojiēcǎn

wēiéwénmiàoqiānzàiqīng

使shǐjūnxiǎngānwěngāotángróng

érhuìzhèngxiángjièfán

suìzhàoshìbáichí

mínhuòhòuniánráng

kǎnkǎnxīnxīncháojiàn

rénshénsuǒlàishípíng

zhōngxìngtiānzishèngqúngōngfāng

míngyōuxiǎnfēngbèihuá

diǎnzhāngcànwénzhìzhāorányuèchuí

gōngbàozhìdāng

cōngyōngsāibǎikuíqīnchóu

ěrhuái西qǐngwèi

zhānghuàzhōngzhǐshīxínggǎnchí

tàichángdìngmiàoéjīnbǎnghuábiāo

shūjīngjiéfēngbēi

bēiyīnyǒujiānshíjuānzhōushī

张祁简介

宋代·张祁的简介

宋和州乌江人,字晋彦,号总得翁。张邵弟。以兄使金恩补官。负气尚义,工诗文。赵鼎、张浚皆器遇之,与胡寅交最善。高宗绍兴二十四年,子张孝祥举进士第一,秦桧子埙第三,桧怒,讽言者诬祁有反谋,系诏狱,桧死获释。累迁直秘阁,为淮南转运判官,谍知金人谋,屡以闻于朝,峙粟阅兵,为备甚密。言者以张皇生事论罢之。明年敌果大至。祁卜居芜湖,筑堂名“归去来”。晚嗜禅学。有文集。 ...

► 张祁的诗(18篇)

诗词拼音内容