诗词拼音内容
mei

弘扬国学·传承文化 | 传承国学经典 弘扬传统文化

首页 > 诗文 > 古荆篇 > 拼音版 264150

《古荆篇》拼音版

袁宏道 袁宏道明代

jīngpiān--yuánhóngdào

niánniánsānyuèfēitáohuāchǔwánggōngdòufánhuá

yúnliánshǔdàosānqiānliǔjiāngshíwànjiā

dānlóuxiùhuǎngcháofēiyànqīngwénchuāngshuì

guīyànděngxiánjiāngchéngchūnzǎo

dōngfēngxiānghuānhuāluòxiāngshù

wángsūnxiédànyǐngmén西shǎoniánjièzhāngtái

shǎoniánjiǎojiǎomíngdōuérdiāoānzhūlēihuángjīn

cǎisāngshàngqīnglónghóngfěnlóuzhōngbáijiǎo

báijiǎo绿shuǐwèijūnqīngchūnhuánpèiliúshuǐ

dōngchéngguǎnjiē西chéngxiāngháohuázhū

xiáfēiyīngdàobàngjiārénmàixiàochuíyáng

chuíyángèryuèyǐnzhūlóujiājiāyànlóushàngtóu

xuāntiáncháosòngjiǔguǎnxiáncáocánggōu

fánxiánguǎnchūlánhuāshǎoyuànchūncán

táohuāyànyànchéngxuèlánzhùmànmànhuǒsònghán

xiǎofēngyángliǔchāngqiūyuètóngjīnjǐnglán

qiūyuèchūnhuāduànjuéménqiánjiǔhuízhé

yuànzuòyángtáihòuyúnshuíliánluòshuǐfēngzhōngxuě

yángtáiluòshuǐmèngkōngzhǎngshìchàngjiādàimàochuáng

xuǎndōngjiājiāmèiquèyán西hǎoérláng

zhīchéngjǐndiézhǒngqīngfènghuáng

yóurénliànliànqióngbiànjiāngchéngchūnwàn

zhǐjiěbīncóngshìyúnniánguāngshǐ

huākāihuāluòjiǒngshēngchóuyǐngshùyānyúnqiū

huòshìgōngmíngchéngmèngmèiliángwángtáiguǎnkōngshānqiū

róngfānjìngyánzuóxiāoruòshuǐjīnkūnlún

réngèng西zhōuyǒuquèháidēngshìmén

hànēnqiǎntiānbáobǎiniánguāndàizuòxiāosuǒ

shíchéngyānyúnjīncháoshīshìwěi

qīngéhào齿chǐjiàrénjīnchuángwèishuízuòzāiguīlái

chǔguófēibǎojīngshānkōngyǒuāi

jūnkànbáixuěyángchūndiàoqiānzàiháituīzuòcái

袁宏道简介

明代·袁宏道的简介

袁宏道 袁宏道(1568~1610)明代文学家,字中郎,又字无学,号石公,又号六休。汉族,荆州公安(今属湖北公安)人。宏道在文学上反对“文必秦汉,诗必盛唐”的风气,提出“独抒性灵,不拘格套”的性灵说。与其兄袁宗道、弟袁中道并有才名,合称“公安三袁”。 ...

► 袁宏道的诗(1018篇)

诗词拼音内容